.png)
Duchowa Adopcja Dziecka Poczętego to grupa, która charakteryzuje się codziennym zjednoczeniem poprzez modlitwę. Towarzyszy nam jedna, bardzo konkretna intencja: ratowanie życia dziecka poczętego, zagrożonego aborcją. Przynależność do grupy nie jest stała. Modlitwa za konkretne, wybrane przez Boga dziecko, trwa przez dziewięć miesięcy, ale doświadczenie uczy, że wielu kleryków co roku ponawia to szlachetne postanowienie.
Ruch „duchowej adopcji” powstał niedługo po objawieniach w Fatimie, jako odpowiedź na wezwanie Matki Bożej do modlitwy różańcowej, pokuty oraz zadośćuczynienia za grzechy raniące Jej Niepokalane Serce. W Polsce dzieło to po raz pierwszy pojawiło się w 1987 roku, a jego ośrodkiem był kościół Ojców Paulinów w Warszawie.
Duchowa adopcja polega na codziennym odmawianiu dziesiątka Różańca wraz z tak zwaną „modlitwą codzienną”. W naszej wspólnocie seminaryjnej podtrzymujemy tradycję rozpoczynania duchowej adopcji w święto Zwiastowania Pańskiego - 25 marca. Trwa więc ona do Bożego Narodzenia, przez co podkreśla się łączność z liturgicznymi obchodami poczęcia i narodzenia Chrystusa.
W Seminarium Duchowa Adopcja istnieje od 2005 roku. Z czasem wykształcił się zwyczaj organizowania różnych spotkań z osobami działającymi w obronie życia, koncertów, specjalnych nabożeństw w Tygodniu Modlitw o Ochronę Życia, wystaw oraz zbiórek pieniędzy, którymi wszyscy chętni wspomagają tarnowski Dom Samotnej Matki.
