Alumni przez pierwszy semestr przebywają w Błoniu koło Tarnowa. Jest to czas wzajemnego poznania i zawiązania wspólnoty rocznikowej, adaptacji do nowych sytuacji i warunków związanych z podjęciem obowiązków seminarzysty. Już od drugiego semestru kontynuują formację wraz z całą wspólnotą w Tarnowie. Na pierwszym roku ważne jest poznanie samego siebie, odkrycie na nowo prawdziwego obrazu Boga oraz rozpoczęcie regularnego życia duchowego. Wśród wykładów przez pierwsze dwa lata będzie dominować filozofia i języki obce.

Ten rok pozornie pozbawiony jest jakichkolwiek „atrakcji”, ale jest istotny. Na jego pierwszym planie jest pogłębienie wspomnianego życia duchowego i mocne zbudowanie fundamentów w relacji z Bogiem, aby jak najlepiej rozczytać swoje powołanie i dojść do wysokiego poziomu pewności w wyborze tej drogi. To wszystko jest ważne dlatego, że okres ten charakteryzuje się podjęciem decyzji kontynuowania bądź przerwania drogi ku kapłaństwu w obliczu rychłego przyjęcia stroju duchownego. Bracia przez cały ten rok służą wspólnocie pełniąc posługę ministranta.

Trzeci rok formacji seminaryjnej to wyjątkowy czas dla każdego kleryka. Miesiące jesienne są związane z bezpośrednim przygotowaniem do przyjęcia sutanny. Same obłóczyny mają miejsce w naszej seminaryjnej kaplicy w uroczystość Jezusa Chrystusa Króla Wszechświata. Warto też wspomnieć, że cały trzeci rok formacji seminaryjnej jest mocno związany z poznawaniem Pisma Świętego. Wiosną alumni przyjmują posługę lektoratu. Oprócz przedmiotów biblijnych klerycy poznają podstawy teologii, a także kontynuują naukę języków obcych. Rozwój intelektualny powinien iść w parze także ze wzrostem duchowym, dlatego, mimo licznych zajęć, nie zapominają o pogłębieniu relacji z Jezusem.

Na tym etapie formacji droga ku kapłaństwu naznaczona jest przez przyjęcie posługi akolitatu. Alumni w sposób szczególny pogłębiają swoją pobożność Eucharystyczną, poprzez którą jak najlepiej pragną przygotować się do posługi nadzwyczajnego szafarza komunii świętej. Od tej pory mogą w swoich dłoniach trzymać Ciało Chrystusa i rozdzielać go ludziom głodnym Boga. Wśród poznawanych przedmiotów dominuje egzegeza ksiąg Pisma świętego i teologia.

Na piąty rok pobytu w seminarium można patrzeć od strony formacyjnej, gdzie alumni kontynuują drogę pogłębienia zażyłości z Bogiem i potwierdzenia własnego wyboru powołania. Spojrzeć można również od strony akademickiej, gdzie alumni piszą swoje prace magisterskie, mają pierwsze katechezy w szkołach i wygłaszają pierwsze homilie na ćwiczeniach. Najważniejszym jednak wydarzeniem są świecenia diakonatu, które nie są już zwykłym etapem pedagogicznym w drodze do posługi prezbitera, ale pierwszym stopniem sakramentu święceń. Po nich alumn zostaje wpisany w poczet duchownych.

Ostatni rok formacji seminaryjnej koncentruje się wokół przygotowania diakonów do przyjęcia święceń kapłańskich. Jest zatem wiele praktyk i wykładów mających przybliżyć przyszłym kapłanom ich pracę na niwie Pańskiej. Rok VI jest też czasem pewnych podsumowań, kończą się wykłady a zwieńczeniem studiów jest składany egzamin magisterski. Jest też wielkopostna praktyka w parafiach naszej diecezji. Dla diakonów jest to wyjątkowo intensywny, ale i radosny czas, bo są już na ostatniej prostej przed Chrystusowym kapłaństwem, do którego się przygotowywali przez lata studiów i formacji duchowej oraz ludzkiej.