.png)
Siostry józefitki, wierne ideałom swego Założyciela, podejmują samarytańską posługę ubogim, starcom i samotnym, pielęgnują chorych w zakładach, szpitalach i domach prywatnych. Jako wychowawczynie, przedszkolanki, katechetki, nauczycielki, troszczą się o rozwój fizyczny, intelektualny, moralny a przede wszystkim religijny dzieci i młodzieży. Zgromadzenie, będąc cząstką Kościoła i pozostając na jego usługach, w miarę możliwości i zgodnie z własnym celem, podejmuje również inne prace dyktowane potrzebami Kościoła, poszerzając pierwotny zakres swej działalności o pracę parafialną, misyjną, ekumeniczną. Od swego Patrona, św. Józefa, siostry uczą się dyspozycyjności wobec Bożych zamierzeń, dlatego starają się odczytywać znaki czasu i wychodzić naprzeciw potrzebom Kościoła.
W tym duchu, na propozycję bpa Jana Stepy, podjęły 1 lipca 1953 r. służbę w Wyższym Seminarium Duchownym w Tarnowie. Podjęły posługę w kuchni, stołówce, księgowości, a do 1986 r. piekły także chleb dla całej wspólnoty seminaryjnej. Do sióstr należały również porządki w mieszkaniach księży przełożonych, troska o bieliznę kielichową, usługi krawieckie. W latach osiemdziesiątych jedna z sióstr pełniła rolę asystentki w seminaryjnym gabinecie stomatologicznym. W październiku 1980 r. na prośbę bpa Jerzego Ablewicza józefitki przejęły po siostrach Urszulankach Unii Rzymskiej pracę w bibliotece seminaryjnej.
Obecnie siostry józefitki pracują w Seminarium w kuchni, kancelarii, sekretariacie rektoratu, bibliotece oraz w zespole gospodarczym. Siedem sióstr mieszka na terenie Seminarium w mieszkaniach znajdujących się w oddzielniej części, oddanych do użytku wraz z kaplicą w sierpniu 2007 r. W latach 1974-2007 siostry mieszkały w domku przygotowanym dla nich w 1974 r. przez ks. administratora Antoniego Porębę.
Wraz z objęciem posługi w Seminarium, siostrom św. Józefa została zlecona obsługa domu wypoczynkowego dla kleryków w Błoniu oraz pomoc w prowadzeniu znajdującego się tam gospodarstwa seminaryjnego. Kiedy w Błoniu wybudowano kościół, przy którym zamieszkał od 1963 r. stały duszpasterz, ks. Piotr Gajda, siostry objęły pieczę nad porządkiem i dekoracją świątyni. W 1964 r. przełożeni skierowali do Błonia s. Beniaminę Ślepkiewicz, powierzając jej pracę zakrystianki i organistki. Nadto zaangażowała się ona całym sercem w pielęgnowanie klombów kwiatowych wokół kościoła i budynków mieszkalnych. Pracę katechetyczną podjęły tam siostry w 1967 r. Prowadziły scholę, przygotowywały z dziećmi i młodzieżą inscenizacje, jasełka, wykonywały dekoracje na różne uroczystości parafialne. W Błoniu józefitki pracowały do roku 1992.
W 1954 r. siostry objęły prace gospodarcze także w Niższym Seminarium Duchownym, gdzie pozostały aż do jego rozwiązania przez władze państwowe w 1963 r. Na prośbę bpa Jerzego Ablewicza Siostry św. Józefa gospodarowały również w seminaryjnej "Willi pod Krzyżem", służąc grupom alumnów i kapłanów, przybywających tam na wypoczynek lub rekolekcje. Dom ten był miejscem pracy sióstr od roku 1971 do 1992, kiedy to pracę tę przejęły osoby świeckie.
Siostry józefitki nie były pierwszymi zakonnicami pracującymi w Seminarium. Kuchnię seminaryjną prowadziły w latach 1880-1900 siostry boromeuszki ze Śląska, sprowadzone do Tarnowa za czasów bpa J. Pukalskiego. W pierwszej połowie wieku XX o seminaryjne gospodarstwo domowe troszczyły się Siostry Służebnice Najśw. Serca Jezusowego (pelczarki), po których przejęły to zadanie siostry józefitki.
W tym miejscu należy również wspomnieć wieloletnią niezmordowaną posługę Sióstr Służebniczek Dębickich, które wierne ideałom swojego Założyciela, bł. Edmunda Bojanowskiego, pełniły posługę w należącym do Seminarium gospodarstwie w Porębie Radlnej k. Tarnowa. W latach trzydziestych Małe Seminarium nabyło w Porębie gospodarstwo rolne i wybudowało tam willę. Jej budowę ukończono w 1938 r. Duże zasługi w organizacji tej placówki położyli ks. Wojciech Madej i ks. Stanisław Sroka. Gospodarstwo miało być zapleczem ekonomicznym dla Małego Seminarium, a willa służyć wypoczynkowi małoseminarzystów. Spełniała więc podobną rolę, jaką spełniało Błonie w stosunku do Wyższego Seminarium Duchownego. Wkrótce po wybudowaniu willi wybuchła II wojna światowa, tak że nie zdołano wykończyć pomieszczeń na I piętrze. Po II wojnie światowej władze komunistyczne zabrały majątek i uczyniły z niego Państwowe Gospodarstwo Rolne. Po "październikowej odwilży" dom i gospodarstwo oddano, ale - jak zwykle - w opłakanym stanie.
Po rozwiązaniu Małego Seminarium w r. 1963 gospodarstwo i willę przejęło Wyższe Seminarium Duchowne w Tarnowie. Od samego początku istnienia placówka w Porębie związana była z posługą Sióstr Służebniczek Dębickich, a zwłaszcza dwóch z nich, które praktycznie całe swoje życie zakonne poświęciły cichej, ofiarnej, trudnej, ale radosnej i pełnej oddania służbie. Były to: s. Borgia Stala, która pracowała w Porębie 41 lat (w latach 1958-1999) oraz s. Angela Babiarz, pracująca w Porębie w czasie okupacji oraz w latach 1960-1999. W październiku 1999 r. siostry ze względu na wiek emerytalny opuściły Porębę i zamieszkały w Tuchowie. Ich cicha ofiarna praca, całkowite oddanie sprawie Seminarium, życzliwość wobec każdego człowieka wpisują się na trwałe w historię parafii w Porębie oraz w dzieje Seminarium Duchownego w Tarnowie. Warto tu wspomnieć, że siostry służebniczki pracowały także w Błoniu, gdzie na prośbę ks. rektora Romana Sitki podjęły pracę w willi Ave.
W latach 1992-2012 w ośrodku seminaryjnym w Błoniu pełniły posługę siostry ze Zgromadzenia Misyjnego Służebnic Ducha Świętego. Zgromadzenie to zostało założone w 1889 r. w Steyl (Holandia) przez św. Arnolda Janssena, założyciela oo. werbistów, przy współudziale bł. Marii Heleny Stollenwerk i bł. M. Józefy Stenmanns. Głównym charyzmatem Zgromadzenia jest realizacja nakazu misyjnego Jezusa: "Idźcie na cały świat i nauczajcie wszystkie narody" (por. Mt 28,19). Siostry Misjonarki Ducha Świętego rozpoczęły swą posługę w Błoniu 6 września 1992 r. Pierwszą przełożoną 3-osobowej wspólnoty sióstr była s. Sylwia Gabor. Siostry pracowały w kuchni, w zakrystii kościoła parafialnego, przy sprzedaży wytwarzanych w Błoniu hostii i opłatków wigilijnych, sprawowały opiekę nad domem seminaryjnym, katechizowały oraz prowadziły działalność apostolską przy parafii. Pełniły swą posługę dla naszej wspólnoty do czerwca 2012 r.
Od 13 grudnia 2000 r. zamieszkały w Tarnowie przy ul. Krzyskiej siostry Karmelitanki Bose z Zakonu Najświętszej Maryi Panny z Góry Karmel. Od samego początku między Tarnowskim Seminarium a Karmelem NMP Bramy Niebios i św. Józefa nawiązała się serdeczna więź duchowa. Księża przełożeni i profesorowie spieszą do sióstr z posługą duchową, zwłaszcza z codzienną celebrą eucharystyczną, zaś siostry polecają Bogu w modlitwie i ofierze sprawy wychowania przyszłych kapłanów.
