.png)
Grupa skupia alumnów pasjonujących się aktywnym spędzaniem swojego wolnego czasu. Realizacja tego zainteresowania odbywa się poprzez wspólne górskie wyprawy, zwiedzanie muzealnych wystaw oraz miejsc ważnych z historycznego punktu widzenia, jak również podziwianie architektonicznych perełek.
Patronem grupy jest ks. Walenty Gadowski (1861-1956). Ten wybitny pedagog i profesor katechetyki był kapłanem diecezji tarnowskiej i zasłynął jako pasjonat turystyki oraz górskich wspinaczek. To on wytyczył jedne z najbardziej malowniczych tras w polskich górach: szlak Orlej Perci w Tatrach i szlak Sokolej Perci w Pieninach. Jako miłośnik przyrody i turystyki nie tylko potrafił aktywnie wypoczywać, ale również z pasją godną kapłana i pedagoga promieniował swoim zapałem na otoczenie, a zwłaszcza dzielił się nim ze swoimi uczniami, których często zabierał na wyprawy.
Członkowie Seminaryjnego Koła Turystycznego starają się żyć tymi samymi wartościami, próbując równocześnie zapalić do tego rodzaju aktywności jak najszersze kręgi kolegów.
Niewątpliwie każda wyprawa jest doskonałą okazją do poprawienia kondycji fizycznej. Każdą z nich staramy się jednak tak przygotować, aby prowadziła do lepszego poznania bogactwa przyrodniczego, historycznego, kulturowego i religijnego rejonów, które zwiedzamy. Na trasie zawsze znajdujemy czas na wspólną modlitwę, poprzez którą wyrażamy uwielbienie dla Boga Stwórcy za każde dobro, jakiego doświadczamy w kontakcie z pięknem przyrody czy też architektury.
Niewątpliwie każda wyprawa jest doskonałą okazją do poprawienia kondycji fizycznej. Każdą z nich staramy się jednak tak przygotować, aby prowadziła do lepszego poznania bogactwa przyrodniczego, historycznego, kulturowego i religijnego rejonów, które zwiedzamy. Na trasie zawsze znajdujemy czas na wspólną modlitwę, poprzez którą wyrażamy uwielbienie dla Boga Stwórcy za każde dobro, jakiego doświadczamy w kontakcie z pięknem przyrody czy też architektury.
Efektem każdej wyprawy jest także pogłębianie wzajemnych relacji pomiędzy jej uczestnikami, któremu służy nie tylko wspólna modlitwa, czy też okazywanie sobie wsparcia w kryzysowych chwilach na szlaku, ale także wspólne zwiedzanie, posiłki oraz dzielenie się rozmaitymi wrażeniami zarówno w trakcie wycieczki, jak i po jej zakończeniu.
